Sünbülzade Vehbi Efendi-Divan Edebiyatı- Rücu Tarzı bir Osmanlıca Şiir

Sünbülzade Vehbî (1718?, Maraş - 29 Nisan 1809, İstanbul), 18. yüzyılın dîvan şairlerindendir. Asıl adı Mehmet olup, Maraş'ta 'Sünbülzadeler' olarak anılan ailenin bireylerindendir. Doğum tarihi kesin olarak bilinmemekle birlikte, 1789 yılında Şeyhülislâm Mehmet Kâmil Efendi için yazdığı kasidenin bir beyitinde, yaşının yetmişe ulaştığını ifade ettiğinden yola çıkarak, doğum tarihi 1718 olarak tahmin edilmektedir.

 

Devrani’den aldığım gibi,

 

Bezm-i hamam edelim

Sürtüştürem sana ben

Kese ile sabunu

Rahat etsin cism-i can

 

Lal-ı şarap içirem

Islatarak geçirem

Parmağına yüzüğü

Hatem-i zer dirahşân

 

Eğil de bir sokayım

İki tutam az mıdır

Lale ile sümbülü

Saçına ey nevcivan

 

Diz çökerek önüne

Ilık ılık akıtam

Bir gümüş ibrik ile

Destine ab-ı revan

 

Sen salınıp giderken

Ben ardından sokayım

Eteğini beline

Olmasın çamur aman

 

Kulaklarından tutam

Dibine kadar sokam

Sahtiyandan çizmeyi

Olasın yola revan

 

Öyle bir sokayım ki

Dışarda hiç kalmasın

Düşmanının bağrına

Hançerimi na-gehan

 

Herkese vermektesin

Bir de bana versene

Avuç avuç altını

Olsun kulun şadüman

 

Sen elinle tutmadan

Ben ağzına vereyim

Yeter ki sen kulundan

Lokum iste her zaman

 

Sen her sabah gelesin

Ben VEHBİ’ye veresin

Esselamünaleyküm

Ve aleykümselam (4)

 

Sözlük:

1- Bezm : Topluluk, toplantı.

2- Cism-i can : Cisim olan can.

3- Lal-ı şarap : Kırmızı şarap

4- Hatem-i zer : Cömertçe sunulan altın

5- Dirahşân : Parlak, parıldayan

6- Nevcivan : Yeni civan, genç.

7- Dest : El

8- Ab-ı revan : Akar su.

9- Sahtiyan : Cilalanmış deri.

10- Revan : Giden, akıcı.

11- Na-gehan : Birden bire, aniden

12- Şadüman : Bahtiyar, sevinçli. (5)